Parang korning
Sisimulan ang sulat para sa bayan
Ng tulad ng, "Mga Kababayan"
Ng mga diskurso
Ng mga nanunungkulan,
Presidenteng tanan
Sa pagkabig ng kaban ng bayan.
Kami rito
Sa ibayong dagat, kami na nagkukumot
Ng lamig at kawalan ng kasiguruhan,
Inaabangan namin ang susunod na kabanata
Ng samu't saring pangangamkam ng paggalang
Sa kailihan.
Ngayon ay
Ibinubulsa ng mga pinuno
Ang ating hapag-kainan, kinidnap ang ating
Latang bigasan, hinosteyds ang ating ulirat,
Ginawang eksibit sa pag-unlad ang ating malay.
Mula sa aming
Kinaroroonan, kami'y sadyang nagagalit.
Pasasaan ba't tayo'y gagaling din,
Ang ating walang kamatayang sambit
Kahit isa-isang pinapatay ang mga naghahanap-buhay
Sa peligro, kahit isa-isang nagpapatiwakal
Ang mga hinablutan ng pagkatao, kahit
Sumusuko ang marami sa tugatog ng kalbaryo,
Sige pa rin, sige pa rin ang panalangin na sana,
Na sana, ang kinabukasan ay sa bukas darating.
Dolyar nga
Ang kinikita namin,
Doble dolyar din ang bawat oras
Na siphayo namin.
Marami nang sumubok, marami ring sumuko.
Hindi madaling mawalay sa mga gabi
Ng pakikipagsiping ng panaginip sa bahaghari,
Mga de-kulay na anting-anting
Sa solitaryong unan
Sa linong sapin na tatlong ulit binuhulan
Sa linyadong papel na kayhirap sulatan.
Tuwing umaga
Ng paggising, papasinayanan namin
Ang gusali ng mga panalangin,
Ng libo-libong sana darating din
Ang panahong ang baya'y di na lilisanin.
Aurelio S. Agcaoili
Torrance, CA
Nob. 21, 2004
No comments:
Post a Comment